Rehabilitacja

Oferujemy usługi komercyjne, w tym pełen zakres zabiegów rehabilitacji ruchowej, fizykalnej, hydroterapii, krioterapii i różnych technik masażu.

Fizykoterapia

Ultradźwięki - są to fale akustyczne o wysokiej częstotliwości (1-3 MHz).Tkanka naświetlana tego typu falami podlega mikromasażowi, którego efektem jest zwiększona temperatura, przyspieszone mikrokrążenie. Mają działanie przeciwbólowe, rozluźniające, przyspieszające gojenie.

Wskazania: bóle mięśni, nerwobóle, ostrogi piętowe, zapalenie stawów kręgosłupa, zwyrodnienie stawu kolanowego i biodrowego, bolesność nadkłykcia, przykurcz spowodowany blizną, rwa kulszowa i barkowa. Przeciwwskazania: ciąża, choroba nowotworowa, stan po wszczepieniu rozrusznika, obecność implantów metalowych w okolicy zabiegu, ostre stany zapalne, wyniszczenie organizmu.

Fonoforeza - polega na wprowadzeniu przez skórę do tkanek określonego leku za pomocą ultradźwięków.

Wskazania: stany po przebytych urazach (zwichnięcia, skręcenia stawów), zespoły bólowe w chorobach reumatycznych, zespoły bólowe pochodzenia neurologicznego (np. bóle korzeniowe, dyskopatie).

Laser - precyzyjne naświetlanie tkanek za pomocą światła laserowego o parametrach biostymulacyjnych. Wykorzystując światło laserowe o niskim natężeniu do tzw. biostymulacji laserowej, możemy dostarczyć do tkanek i komórek dodatkową energię wspomagając naturalne procesy regeneracyjne organizmu i przyspieszając gojenie. Dodatkowo, poprzez zmiany w gospodarce tlenowej komórek i polaryzacji błon komórkowych uzyskujemy wyraźne działanie przeciwbólowe. Dzięki użyciu skanera promień lasera dostarczany jest równomiernie do całej objętej zabiegiem okolicy.

Wskazania: zespoły bólowe kręgosłupa, choroba zwyrodnieniowa stawów, przewlekłe zapalenia nerwów, trudno gojące się rany, blizny pooperacyjne, bóle korzeniowe, nerwobóle, przykurcz mięśni. Przeciwwskazania: stany nowotworowe i zagrożenia nowotworem, z uwagi na pobudzające działanie lasera.

Laser punktowy - jest modyfikacją aplikowania promieniowania poprzez ściśle określone punkty spustowe bólu. Wykonując zabieg na ściśle określonych punktach możemy zwiększyć jego skuteczność, koncentrując energię lasera w miejscach, w których efekt jego działania będzie największy.

Laser skaner- dzięki użyciu skanera promień lasera dostarczony jest równomiernie do całej objętej zabiegiem okolicy, leczymy nim stany ostre, podostre i przewlekłe: stawów, tkanek miękkich, nerwów obwodowych, stanów pourazowych, powikłań pooperacyjnych oraz trudno gojących się ran.

Lampa Sollux - nagrzewanie tkanek za pomocą lampy o silnym świetle podczerwonym. Podczas naświetlania dochodzi do dość głębokiego przegrzania tkanek, tym samym uaktywniają się procesy przekrwienia tkanek nawet w głębokich, chorobowo zmienionych miejscach.. Dzięki ogrzaniu uzyskuje się miejscową poprawę ukrwienia oraz pobudzenie procesów metabolicznych. W wyniku podwyższenia progu bólu naświetlanie w seriach działa przeciwbólowo. Stosowanie różnej barwy filtrów rozszerza skutecznie zakres możliwości leczniczych lampy.

Wskazania: przewlekłe stany zapalne układu ruchu, dawne zmiany pourazowe, nerwobóle, zespoły bólowe kręgosłupa, zapalenie zatok.

Lampa Bioptron – lampa ta jest urządzeniem medycznym ze specjalną jednostką optyczną emitującą światło podobne do części widma elektromagnetycznego naturalnie wytwarzanego przez słońce, pozbawionego jednak promieniowania UV. W skórze wystawionej na jego działanie stymuluje czułe na światło struktury wewnątrzkomórkowe i biomolekuły. Wywołuje to komórkową reakcję łańcuchową oraz tak zwane drugorzędne odruchy, które nie są ograniczone jedynie do obszaru leczonej skóry lecz dotyczą całego ciała.

Terapia światłem może pomóc w:

• poprawie mikrocyrkulacji
• wzmocnieniu systemu obronnego ciała
• stymulowaniu procesów regeneracyjnych i odtwórczych całego organizmu
• przyspieszeniu gojeniu ran
• usuwaniu bólu i zmniejszeniu jego intensywności

W leczeniu bólu światło Bioptron może być stosowane jako terapia pojedyncza lub uzupełniająca lecząca następujące dolegliwości:

• w reumatologii: choroba zwyrodnieniowa stawów, przewlekłe zapalenie stawów, zwyrodnienie stawów.
• w fizykoterapii: ból w dolnej części pleców, bóle ramion i szyi, zespół cieśni nadgarstka, blizny, obrażenia układu mięśniowo- szkieletowego
• w medycynie sportowej: urazy tkanek miękkich, mięśni, ścięgien i więzadeł, skurcze mięśni, skręcenia, zwichnięcia, stłuczenia, zapalenia ścięgien, naderwania więzadeł i mięśni, łokieć tenisisty i golfisty.
• w chorobach skóry: atopowe zapalenie skóry, łuszczyca, opryszczka zwykła, półpasiec, powierzchniowe infekcje bakteryjne, trądzik, trądzik różowaty, odleżyny, owrzodzenia podudzi, oparzenia.

Lampa kwarcowa Emita

Jonoforeza - polega na wprowadzeniu przez skórę do tkanek określonego leku za pomocą prądu stałego. Do jonoforezy mogą być używane tylko związki chemiczne ulegające dysocjacji elektrolitycznej.

Wskazania: przykurcz spowodowany blizną, utrudniony zrost kostny, nerwobóle, zespół rwy kulszowej, stany zapalne stawów, stany zapalne skóry i tkanek miękkich. Przeciwwskazania: uczulenie na lek.

Tonoliza - polega na stymulacji mięśnia spastycznego serią impulsów odpowiednimi prądami leczniczymi. Zmniejsza spastyczności mięśni.

Wskazania: schorzenia, w których występuje spastyczny niedowład mięśni, np. stany po udarach mózgu, stwardnienie rozsiane, dziecięce porażenie mózgowe.

Galwanizacja – polega na poddaniu tkanek wpływowi przepływającego stałego prądu elektrycznego. Wywołuje pobudliwość nerwów i ukrwienie w okolicy poddanej zabiegowi, działa przeciwbólowo.

Wskazania: nerwobóle, choroba zwyrodnieniowa stawów kręgosłupa, porażenie nerwów obwodowych, stany pourazowe układu kostnego.

Elektrostymulacja - polega na stymulacji pracy mięśni za pomocą prądu. Impulsy aplikowane są przy użyciu elektrod punktowych oraz działających na całym obszarze elektrod- pasów. Celem zabiegu jest pobudzenie mięśni do skurczu (mięśnie kurczą się i odpoczywają w rytm płynącego z przerwami prądu). Wykonuje się elektrostymulację mięśni porażonych (z uszkodzonymi nerwami doprowadzającymi impulsy) jako substytut naturalnych pobudzeń oraz zdrowych w celu wzmocnienia ich lub poprawy krążenia obwodowego. Przeciwwskazania: ciąża, karmienie piersią.

Prądy interferencyjne - prądy średniej częstotliwości, które powstają w wyniku interferencji (tj. nałożenia się) w tkankach dwóch prądów przemiennych. Mają działanie przeciwbólowe, zwiększają przekrwienie naczyń. Zalecane są po ustąpieniu ostrego nasilenia dolegliwości.

Wskazania: choroba zwyrodnieniowa stawów kończyn, zespoły bólowe kręgosłupa, dyskopatia, zanik mięśni w wyniku bezczynności, stany pourazowe i pooperacyjne mięśni, reumatyzm tkanek miękkich, nerwobóle.

Prądy diadynamiczne - prądy modulowane małej częstotliwości, powstałe przez nałożenie na prąd stały prądu sinusoidalnego. Główną zaletą tych prądów jest silne działanie przeciwbólowe, co objawia się długotrwałym podwyższeniem progu odczuwania bólu.

Wskazania: choroba zwyrodnieniowa kręgosłupa, dyskopatia, zespół rwy kulszowej i ramiennej zanik mięśni w wyniku bezczynności, nerwobóle, migreny, porażenie obwodowego nerwu twarzowego, półpasiec.

Prądy Tens - prądy średniej i wysokiej częstotliwości silnie działające przeciwbólowo. Działanie przeciwbólowe oparte jest na wygaszaniu bólu przez stymulację nerwów.

Wskazania: ostre i chroniczne zespoły bólowe mięśni, kręgosłupa i stawów, nerwobóle. Przeciwwskazania: stan po wszczepieniu rozrusznika, pierwszy trymestr ciąży.

Prądy Kotz’a - trening zdrowych mięśni za pomocą stymulacji prądem średniej częstotliwości. Prądy Kotz’a mają zastosowanie zarówno w rehabilitacji, jak i w odnowie biologicznej i sporcie jako metoda wspomagania treningu siłowego lub wytrzymałościowego mięśni. Prąd ten nie ma zastosowania w terapii mięśni z uszkodzonym przewodzeniem nerwowym.

Prądy Traubert’a - prądy charakteryzujące się silnym działaniem na wybrane struktury układu nerwowego. Poprzez działanie prądów Traubert’a na układ nerwowy uzyskuje się na drodze odruchu poprawę ukrwienia i odżywienia tkanek również w przypadkach zaburzeń krążenia obwodowego.

Wskazania: choroba zwyrodnieniowa kręgosłupa, zespoły bólowe kręgosłupa, stany zwiększonego napięcia mięśniowego, zespoły niedokrwienne kończyn

Pole magnetyczne niskiej częstotliwości – to skuteczna metoda leczenia polegająca na poddaniu danej okolicy ciała wpływowi pulsującego pola magnetycznego o niskiej częstotliwości. Leczenie takie powoduje przemieszczanie się jonów, czego skutkiem jest hiperpolaryzacja błony komórkowej. Zwiększa to wykorzystanie tlenu przez komórkę i tym samym wzmaga procesy naprawcze i przemianę materii. Dużą zaletą pola magnetycznego jest możliwość wykonywania zabiegów na zagipsowanie okolice ciała, oraz te w których znajdują się elementy metalowe.

Wskazania: osteoporoza, opóźniony zrost kostny, staw rzekomy, choroba zwyrodnieniowa stawów, RZS, owrzodzenia i zmiany troficzne podudzia, infekcje bakteryjne skóry i tkanek miękkich, stan po udarze mózgu, stwardnienie rozsiane, nadciśnienie tętnicze, choroba niedokrwienna serca, owrzodzenia i zmiany troficzne podudzia.

Przeciwwskazania: ciąża, choroba nowotworowa, czynna gruźlica, cukrzyca młodzieńcza, tyreotoksyloza, krwawienie z przewodu pokarmowego, ciężkie infekcje bakteryjne i wirusowe, obecność elektronicznych implantów np. rozrusznika serca, okres naświetlania promieniami jonizującymi, okres badań radiologicznych, grzybica, zarostowo-zakrzepowe zapalenie żył.

Pole magnetyczne wysokiej częstotliwości (Diatermia krótkofalowa) – to rodzaj zabiegu, który wykorzystuje pole elekromagnetyczne wielkiej częstotliwości, jednak z użyciem fali krótkiej. Diatermia krótkofalowa powoduje rozszerzenie naczyń krwionośnych, poprawę ukrwienia, działanie przeciwbólowe, wzrost liczby krwinek białych, pobudzenie procesów przemiany materii oraz zmniejszenie pobudliwości układu mięśniowo-nerwowego.

Wskazania: ostre i przewlekłe choroby reumatyczne, zapalenia okołostawowe, przykurcze mięśni, przewlekłe choroby zatok, przeciążenia stawów kręgosłupa oraz kończyn, stany pourazowe i odmrożenia, rany i złamania, nieprawidłowe ukrwienie jajników.

Przeciwwskazania: rozrusznik sercowy, ciąża, żylaki, ukrwienie układu pokarmowego i oddechowego, zaburzenia ukrwienia obwodowego, wysoka gorączka, miesiączka, padaczka, nowotwory, ropnie i ropne stany zapalne, stany zapalne podostre oraz przewlekłe, gruźlica płuc czy metalowe części w organizmie lub na jego zewnętrzu.

Sekwencyjny masażer presoterapeutyczny do drenażu limfatycznego AirVibrant - to system kompleksowej terapii do przeprowadzenia powietrzno-uciskowego masażu limfatycznego kończyn górnych i dolnych.

Wskazania: leczenie niewydolności limfatycznej - pourazowej, pozapalnej lub wrodzonej obrzęków kończyn dolnych różnej etiologii, obrzęków kończyn górnych po mastektomii, profilaktyce zakrzepicy żylnej, profilaktyce przewlekłej niewydolności żylnej - zespołów pozakrzepowych, owrzodzeń i obrzęków żylnych jako terapia uzupełniająca po liposukcji chirurgicznej, lipolizie chemicznej i laserowej, oraz po lipolizie kawitacyjnej wspomagając prowadzenie odchudzania jako terapia antycellulitowa - masaż skojarzony z krioterapią przy użyciu aparatu do krioterapii Cryo-T na dwutlenek węgla.

Hydroterapia

Hydroterapia – to wodolecznictwo lub aquaterapia, to jedna z najstarszych metod leczenia wykorzystująca wodę jako nośnik bodźców fizycznych i chemicznych Zalecana jest zarówno dla osób zdrowych celem zwiększenia ogólnej odporności organizmu czy redukcji stresu, jak i dla osób cierpiących na liczne schorzenia, m.in. serca jak i układu krążenia, układu nerwowego czy dolegliwości bólowe.

Wskazania: choroby zwyrodnieniowe, kostno-stawowe, reumatoidalne zapalenie stawów, zesztywniające zapalenie stawów kręgosłupa, stany po urazach ortopedycznych oraz chorobach neurologicznych.

Przeciwwskazania: przepukliny, choroby układu krążenia w stanie nieustabilizowanym (niewydolność krążenia, niskie ciśnienie), niestabilność kręgosłupa, hemofilia, zaburzenia czucia, pękanie naczyń krwionośnych.

Kinezyterapia

Kinezyterapia najczęściej stosowana jest w schorzeniach i dysfunkcjach narządu ruchu, w zespołach bólowych kręgosłupa, w wadach postawy i skrzywieniach kręgosłupa, po udarach mózgu, po zawale serca, w niektórych chorobach układu oddechowego. Kinezyterapię często łączy się z innymi metodami leczenia w celu zwiększenia efektu terapeutycznego. Stosowanie różnych form kinezyterapii umożliwia uzyskanie maksymalnej poprawy utraconej funkcji ruchu, co zabezpiecza przed wykształceniem nieprawidłowych wzorców ruchowych które mogą wynikać z długotrwałego unieruchomienia.

W ramach zabiegów kinezyterapii oferujemy:

• ćwiczenia bierne
• ćwiczenia czynno-bierne
• ćwiczenia czynne w odciążeniu (bloczkowe)
• ćwiczenia czynne w odciążeniu z oporem (bloczkowe)
• ćwiczenia samowspomagane
• wyciągi osiowe i grawitacyjne 
• ćwiczenia izometryczne
• ćwiczenia manualne
• ćwiczenia indywidualne
• ćwiczenia ogólnousprawniające
• ćwiczenia poprawiające wydolność krążeniową po chorobie Covid-19
• ćwiczenia z wykorzystaniem przyborów i przyrządów do treningu: równowagi, sensomotoryki, pobudzenia mięśni głębokich wzmacniania siły mięśniowej oraz zmniejszenie napięcia mięśniowo-powięziowego
• ćwiczenia regresyjne
• ćwiczenia wad postawy u dzieci i dorosłych
• ćwiczenia kształtujące nawyk prawidłowej postawy 
• metody kinezyterapeutyczne:
  - PNF
  - McKenziego

Kinositaping - oklejanie plastrami

Kinesiotaping jest naturalną metodą terapii. Wykorzystuje procesy samoleczenia organizmu. Polega na zastosowaniu specjalnych plastrów, które są aplikowane bezpośrednio na skórę. Metoda opracowana została przez dr Kenzo Kase i jest coraz powszechniej stosowana w rehabilitacji. Naklejenie plastra powoduje uniesienie i pofałdowanie naskórka czego konsekwencją jest zwiększony przepływ krwi i chłonki w miejscu aplikacji. Przyspiesza to procesy regeneracji czego efektem jest normalizacja napięcia mięśniowego, powięziowego, poprawa motoryki oraz zmniejszenie dolegliwości bólowych. Parametry plastrów zbliżone są do właściwości skóry. Jedną z najbardziej charakterystycznych cech plastrów jest ich rozciągliwość. Plastry są wodoodporne oraz hipoalergiczne. Skóra na którą są naklejane powinna być czysta, sucha oraz pozbawiona nadmiaru owłosienia. W zależności od zamierzonego efektu, terapeuta wykonuje odpowiednie badanie, które ułatwia dobranie najodpowiedniejszej aplikacji.

Jak działa kinesiotaping?

• zmniejsza ból i nienaturalne odczucia skóry i mięśni
• usuwa zastoje i obrzęki limfatyczne
• wspomaga pracę mięśni
• koryguje niewłaściwą pozycje stawu

Wpływ na funkcje mięśni:

• redukcja zmęczenia mięśni
• poprawa funkcji mięśni nadmiernie rozciągniętych
• zmniejszenie wzmożonego napięcia mięśniowego
• zwiększenie zakresu ruchu
• usunięcie bólu

Wpływ na funkcje układu limfatycznego:

• usprawnienie krążenia krwi i chłonki
• zmniejszenie zastojów tkankowych
• zmniejszenie stanów zapalnych
• otwarcie drenażu limfatycznego pod skórą
• zmniejszenia nienaturalnego czucia skóry i mięśni

Wpływ na funkcje stawów:

• zmniejsza niewłaściwe ustawienie spowodowane dysbalansem mięśniowym
• zwiększa zakres ruchu
• zmniejsza odczucia bólowe
• normalizuje napięcie mięśniowe i powięziowe

Dodatkowo wpływa na endogenny system znieczulenia.

Właściwości:

• elastyczność 130-140 %
• rozciągliwość tylko na długość
• ciężar i grubość zbliżona do parametrów skóry
• nie zawiera leków i latexu
• jest wodoodporny

Przeciwwskazania:

• otwarte rany, podrażnienia skóry
• stany zapalne i choroby infekcyjne skóry
• cukrzyca
• choroby nerek
• zmiany nowotworowe
• zakrzepica żył
• choroba wieńcowa
• ewentualny alergiczny odczyn skóry na kontakt z taśmą

Krioterapia

Krioterapia – to leczenie zimnem, jest coraz częściej stosowanym zabiegiem wśród osób zmagających się z dolegliwościami bólowymi, stanem zapalnym oraz obrzękami. Leczenie wykorzystuje naturalne reakcje obronne organizmu na działanie bardzo niskich temperatur, dzięki temu możliwe jest przywrócenie równowagi w funkcjonowaniu całego ciała.

Wskazania: zapalenia stawów – reaktywne, reumatoidalne, zapalenia okołostawowe ścięgien, choroby reumatyczne tkanek miękkich, stany pourazowe, zwichnięcia, uszkodzenia stawu kolanowego, choroby neurologiczne – choroba Parkinsona, rozsiane zapalenie mózgu, stwardnienie rozsiane, zespół bólowy kręgosłupa.

Masaż

MASAŻ jest doskonałym uzupełnieniem leczenia zachowawczego i pooperacyjnego, jak również odgrywa ważną rolę w profilaktyce takich dolegliwości jak bóle głowy, karku i pleców.

Pacjenci naszego Zakładu mogą liczyć na profesjonalną opiekę w leczeniu dolegliwości układu kostno-mięśniowego.

Nasz Zakład Rehabilitacji wyróżnia się w pełni indywidualnym podejściem do każdego Pacjenta. Leczenie prowadzone jest fachowo i w miłej atmosferze co gwarantuje szybki powrót do zdrowia.

Masaże dostępne w naszym Zakładzie Rehabilitacji to:

• Masaż leczniczy (klasyczny)
• Masaż relaksacyjny
• Masaż sportowy
• Masaż izometryczny
• Masaż limfatyczny (odcinkowy, pooperacyjny)
• Masaż Yumeiko
• Terapia kręgosłupa
• Masaż dla kobiet w ciąży

MASAŻ LECZNICZY (KLASYCZNY) - oddziałuje na organizm na wiele sposobów: pobudza krążenie, rozluźnia, łagodzi bóle, pomaga w rozprowadzaniu w ciele dobroczynnych substancji oraz usuwa toksyny. Stosuje się go także przed aktywnością fizyczną aby rozgrzać mięśnie i przygotować je do aktywnego wysiłku. Stosowany jest w bólach: pleców, karku, mięśni, niewydolności krążeniowej, obrzękach, przykurczach, w chorobach reumatycznych, nerwicach, stanach lękowych i depresyjnych.

MASAŻ RELAKSACYJNY- pozwala osiągnąć stan głębokiego relaksu, zostawia uczucie lekkości i pełnej harmonii. Stres atakuje mięśnie, osłabiając ogólne krążenie i cały układ limfatyczny, który jest oparty na regularnych skurczach mięśni. Masaż relaksacyjny prowadzi do zniesienie napięcia mięśniowo-nerwowego, jak i napięcia psychicznego, a dzięki temu uzyskujemy pełne rozluźnienie i odprężenie.

MASAŻ SPORTOWY - jest nieodłącznych elementem treningu każdego sportowca, który ma wiele wspólnego z masażem klasycznym z tą różnicą, że jest wykonywany z większą siłą i energią. Pomaga on w zapobieganiu kontuzją, likwiduje skutki przetrenowania, rozgrzewa i relaksuje mięśnie oraz zapobiega zakwasom po ćwiczeniach przywracając naturalną sprawność mięśniom.

MASAŻ IZOMETRYCZNY - stosowany jest jako pomoc w rehabilitacji, w stanach po częściowym unieruchomieniu kończyn, po urazach tam gdzie wystąpiło osłabienie mięśni lub dłuższej rekonwalescencji. Wykonywany jest również jako masaż odchudzający, który redukuje tkankę tłuszczową oraz przyczynia się do wzrostu masy i siły mięśniowej. Masaż izometryczny polega na intensywnym treningu mięśni podczas skurczu izometrycznego co wpływa na poprawę krążenia limfy, przeciwdziała zastojom, likwiduje obrzęki zapalne i chłonne.

MASAŻ LIMFATYCZNY - drenaż limfatyczny to masaż pozwalający na usprawnienie krążenia limfy w bezbolesny sposób. Likwiduje również obrzęki zastoinowe, zapalne i chłonne oraz przyśpiesza powrót do zdrowia po zabiegach operacyjnych wykonywany jest ręcznie lub mechanicznie.

MASAŻ YUMEIKO - twórca metody Saionji Masayuki studiował wiele chińskich i japońskich metod leczenia i na ich postawie opracował własną oryginalną którą stosował rozwijał i propagował od lat 70 w Japonii nazywając ją „metodą wzmacniającą siły życiowe”. Metoda ta w bezbolesny nieinwazyjny sposób pomaga skorygować ustawienie kości miednicy i kręgosłupa przywracając tym samym równowagę całych organizmie. Stosowana jest z powodzeniem u dorosłych, jak i u dzieci w leczeniu skrzywień kręgosłupa, dyskopatii, kręgozmyku, zapaleniu nerwy kulszowego, bólach kręgosłupa, stawów biodrowych i kolanowych, drętwieniu dłoni oraz bólach głowy.

TERAPIA KRĘGOSŁUPA - masaż w ramach terapii kręgosłupa wykorzystuje różne techniki: terapię manualną, techniki miękkie, elementy masażu klasycznego i elementy refleksoterapii, pracę na powięziach oraz terapii punktów spustowych. Terapia usprawnia i przywraca prawidłowe funkcje kręgosłupa, ponieważ techniki używane w tej metodzie są dobierane indywidualnie do Pacjenta. Pacjenci już po pierwszym zabiegu często odczuwają znaczącą poprawę. Jest to szybka i skuteczna forma usprawniania dolegliwości bólowych kręgosłupa, jak i narządu ruchu, szczególnie u osób pracujących w wymuszonych pozycjach, sportowców oraz osób chcących zadbać o zdrowe plecy zanim pojawi się ból.

MASAŻ DLA KOBIET W CIĄŻY - jest bardzo delikatnym masażem, oddziaływującym na plecy szczególnie kręgosłup lędźwiowo- krzyżowy, który jest narażony na duże przeciążenia podczas przebiegu ciąży oraz na kończyny dolne. Masaż poprawia samopoczucie i rozluźnia napięte tkanki. W celu skorzystania z masażu wskazane jest zaświadczenie od lekarza prowadzącego o braku przeciwwskazań.

Pozostajemy do Państwa dyspozycji

Nasz doskonale wyposażony gabinet rehabilitacyjny to miejsce, w którym wspólnie z Państwem dołożymy wszelkich starań by powrót do pełni sprawności był tylko kwestia czasu.

Zachęcamy do kontaktu. Służymy fachowym doradztwem, ustalamy optymalny plan i częstość zabiegów – robimy wszystko, by Państwu pomóc.

Zapraszamy!

Terapia manualna

Terapia manualna to ogólne określenie dla zestawu metod i technik zajmujących się diagnostyką i leczeniem odwracalnych zaburzeń funkcjonalnych układu ruchu (stawów, mięśni, powięzi, więzadeł). Ponieważ badanie i leczenie wykonywane jest rękoma terapeuty, ten sposób pracy określono mianem „terapii manualnej”.

Terapia rozpoczyna się od przeprowadzenia dokładnego wywiadu i badania pacjenta. Za pomocą specjalistycznych testów terapeuta szuka przyczyny bólu lub dysfunkcji, która często znajduje się z dala od miejsca, w którym odczuwamy objawy.

Następnie zależnie czy przyczyną jest nerw, staw, mięsień czy więzadło, terapeuta stosuje odpowiednią metodę leczenia:

• mobilizacje (oddziaływanie na stawy w celu poprawy i zwiększenia ruchomości w stawach – trakcje, ślizgi),
• manipulacje (to technika szybka, przede wszystkim uruchamiająca staw, której często towarzyszy tzw. kliknięcie lub chrupnięcie w stawie),
• masaż (oddziaływanie na tkanki miękkie: skórę, mięśnie, powięzie, nerwy, wiązadła ,ścięgna, okostną, organy wewnętrzne),
• stretching (rozciąganie),
• neuromobilizację (to techniki służące przywróceniu prawidłowej ruchomości nerwów).

Ponadto pacjent otrzymuje wskazania dotyczące czynności życia codziennego, m.in. najlepszej pozycji do spania, siedzenia, podnoszenia ciężkich przedmiotów, unikania sytuacji stanowiących zagrożenie dla stanu zdrowia pacjenta itp.

Kompleksowa terapia przewiduje również zalecenia dla pacjenta do wykonywania ćwiczeń w domu i/lub w pracy, zmierzających do zminimalizowania prawdopodobieństwa wystąpienia nawrotów.

Korzyści terapii manualnej:

• jest fizjologiczną metodą leczenia,
• likwiduje źródło choroby,
• skraca czas leczenia,
• zwiększa sprawność ruchową,
• zmniejszenie lub wyeliminowanie zapalenie tkanek miękkich,
• szybszy powrót do normalnej aktywności i pracy,
• uniknięcie przewlekłej farmakoterapii oraz jej skutków ubocznych,
• może być stosowana przez pacjenta w domu

Wskazania do terapii manualnej:

bóle głowy, migreny, bóle kręgosłupa, skrzywienia kręgosłupa, zmiany zwyrodnieniowe stawów kręgosłupa i kończyn

wady postawy, drętwienie kończyn, ograniczenia zakresów ruchu w stawach m.in. po urazach, złamaniach, zwichnięciach, skręceniach, zabiegach operacyjnych, rekonstrukcja więzadła krzyżowego przedniego i tylnego, uszkodzenie łąkotek, nerwobóle, stany napięcia mięśni, przemęczenie, zaburzenia snu, paluch koślawy tzw. hallux valgus.

Przeciwwskazania terapii manualnej:

czynne procesy nowotworowe i gruźlicze, świeże złamania czy też rozległe urazy skóry, ostre stany zapalne, stan po przeprowadzeniu zabiegu operacyjnego w obrębie kręgosłupa wyklucza manipulację operowanego odcinka, zapalenie stawów, niewydolność krążenia mózgowego, poważne zaburzenia internistyczne.

Terapia metodą PNF

PNF jako koncepcja powstała w 1946 r. w Kalifornii dzięki współpracy neurofizjologa – dr Hermana Kabata i fizjoterapeutki – Maggie Knott. Jest przykładem neurofizjologicznego kompleksowego systemu oddziaływania terapeutycznego opartego na najnowszych osiągnięciach nauk medycznych, którego istotę zawarto w nazwie: proprioceptywne (dotyczące receptorów ciała) nerwowo-mięśniowe torowanie (ułatwianie, facilitowanie) ruchu.

Teoretyczne podstawy koncepcji oparto na prawidłowościach fizjologii rozwoju ruchowego człowieka – rozwój cefalo-kaudalny, od części proksymalnych do dystalnych, z uwzględnieniem poszczególnych faz kontroli motorycznej, nierozerwalnie związanych z osiąganiem nowych pozycji i możliwości poruszania się w nich. Proces uczenia ruchu, rozumiany w PNF jako odtwarzanie utraconej funkcji, wspomagany jest w terapii zarówno wcześniejszymi doświadczeniami, pochodzącymi ze schematów rozwoju ruchowego dziecka jak i wielozmysłowym bodźcowaniem, polegającym na czasowym i przestrzennym sumowaniu się w obrębie synaps pobudzeń różnego rodzaju ( bodźce dotykowe, wzrokowe, słuchowe, równoważne, proprioceptywne i in.), które oddziaływują na pacjenta ze środowiska zewnętrznego.

Opierając się na budowie anatomicznej człowieka PNF proponuje ruchy naturalne, przebiegające trójpłaszczyznowo, zbliżone do aktywności dnia codziennego. Ruchy te prowadzone są wzdłuż skośnych ( diagonalnych ) – osi ruchu, które ze względu na swój przebieg stwarzają możliwość zaktywizowania największej ilości mięśni należących do tego samego łańcucha mięśniowego. Zgodnie ze skośnym przebiegiem większości mięśni szkieletowych za najważniejszą komponentę ruchu uważana jest rotacja. Warunkuje ona siłę i koordynację wykonywanego ruchu.

Ze względu na szerokie możliwości oddziaływania koncepcja PNF przestała być utożsamiana ze sposobem pracy przeznaczonym wyłącznie dla pacjentów neurologicznych.

Z powodzeniem stosuje się ją również w ortopedii, pediatrii, chorobach nerwowo-mięśniowych, wadach postawy czy skoliozach.

Szczególne znaczenie w koncepcji PNF przypisuje się oporowi manualnemu. Jego podstawowym zadaniem jest przekazanie pacjentowi ścisłej informacji na temat kierunku, kolejności i szybkości wykonywanego ruchu, który jak wcześniej wspomniano posiada trzy komponenty i biegnie w skośnych płaszczyznach na podobieństwo aktywności ruchowych dnia codziennego. Opór jest modyfikowany stosownie do celów terapii i możliwości motorycznych ćwiczącego i nawet podczas jednego ruchu może ulegać zmianom w poszczególnych jego zakresach, najczęściej jest to tzw. opór prowadzący lub kierunkowy, w odróżnieniu do sił zewnętrznych utrudniających wykonanie zadania ruchowego, stosowanych m.in. w treningu siłowym.

Uwzględnienie podczas planowania terapii potrzeb ruchowych i problemów zgłaszanych przez chorego przynosi wiele korzyści i czyni z PNF metodę przyjazną dla pacjenta.

Terapia metodą McKenziego

Metoda została opracowana w latach 60 XX w. przez nowozelandzkiego fizjoterapeutę Robina McKenziego. McKenzi przez lata eksperymentował z tysiącami pacjentów cierpiących na różnego rodzaju bóle kręgosłupa. Doszedł do wniosku, że pacjenci z pewnymi określonymi objawami odczuwają natychmiastową ulgę po wykonaniu serii specyficznych ruchów. Ta teza stała się punktem wyjścia do opracowanej przez niego metody.

Metoda McKenziego to metoda leczenia m.in. zespołów bólowych kręgosłupa, która wyróżnia się na tle innych form leczenia tego typu dolegliwości. Większość z nich skupia się bowiem tylko na skutkach schorzeń kręgosłupa, czyli na uśmierzeniu dolegliwości bólowych, bez poznania mechanizmów ich rozwoju. Efekty tego typu metod leczenia nie są trwałe, gdyż dolegliwości bólowe wcześniej czy później powracają. Tymczasem metoda McKenziego nie ogranicza się tylko do zlikwidowania bólu kręgosłupa. Jej celem jest znalezienie także przyczyny bólu, jej zlikwidowanie i przeciwdziałanie nawrotom dolegliwości.

Metoda McKenziego

1. Diagnoza

W pierwszej kolejności przeprowadza się szczegółowy wywiad z pacjentem, w oparciu o opracowany przez McKenziego specjalny protokół diagnostyczny, odrębny dla każdego odcinka kręgosłupa oraz dla kończyn. Następnie przeprowadza się testy ruchowe. Wprawia się w ruch każdy odcinek kręgosłupa, by pacjent mógł określić, z którego dokładnie miejsca pochodzi ból. Dokładny obraz choroby pozwala przypisać pacjenta do jednego z trzech zespołów zaburzeń kręgosłupa:

• zespół strukturalny dotyczy zmian w obrębie tzw. dysku. Jak wynika z badań przeprowadzonych w Instytucie McKenziego, w 90 procentach przypadków sprawcą kłopotów z kręgosłupem jest właśnie krążek międzykręgowy. Jeśli jego struktury zostaną uszkodzone, dochodzi do ich przemieszczania się z każdym ruchem bądź zmianą pozycji ciała. Tego typu zaburzenie cechuje się różnorodnymi objawami (m.in. promieniujące bóle od kręgosłupa wzdłuż kończyn, zaburzenia czucia, drętwienie i mrowienie);
• zespół dysfunkcyjny dotyczy mechanicznych uszkodzeń w obrębie tkanek kręgosłupa, które mogą być spowodowane m.in. raptownym zgięciem tułowia lub podniesieniem ciężkiego przedmiotu w pochylonej pozycji. Tego typu zaburzenia powodują ból niestały, miejscowy w obrębie uszkodzonych tkanek;
• zespół posturalny dotyczy utraty elastyczności i prawidłowej ruchomości kręgosłupa, do czego przyczynia się przyjmowanie nieprawidłowych pozycji ciała. Dotyczy to szczególnie osób, które nie są aktywne fizycznie, pracują przez wiele godzin w pozycji siedzącej i czują nieokreślone bóle pleców (zwykle niestały, w końcowym zakresie ruchu przeciążającego), najczęściej w odcinku piersiowym kręgosłupa;

2. Dobór odpowiedniej techniki leczniczej

Kolejnym etapem jest dobór odpowiedniej techniki leczniczej i nauka pacjenta prawidłowego jej wykonywania. W przypadku przesunięcia się dysku, badanie metodą McKenziego pozwala ustalić kierunek przemieszczenia uszkodzonych tkanek. Dzięki temu terapeuta może ustalić, jakim ruchem należy wprowadzić na swoje miejsce przemieszczone, uszkodzone tkanki krążka. Tych ruchów uczy także pacjenta, dzięki temu będzie on mógł samodzielnie radzić sobie z bólem w domu, bez niczyjej pomocy. Ponadto terapeuta ustala także kierunek ruchu zaostrzający ból, dzięki czemu może zalecić choremu, by unikał jego wykonywania.

U pacjentów z mechanicznymi uszkodzeniami w obrębie tkanek kręgosłupa wykonuje się ruchy przeciwne względem tych, które wywołał uszkodzenie, zgodnie z zasadą odwracania mechanizmu urazu.

U osób z zespołem posturalnym wykonywane są ćwiczenia, które stopniowo usuną istniejące ograniczenia ruchomości i ułatwią kształtowanie się prawidłowej postawy oraz jej utrzymanie.

Ponadto terapeuta uczy chorego innego niż dotąd wykonywania codziennych czynności. Na przykład pokazuje, jak nakładać skarpetki czy buty, gdy pochylanie się wywołuje gwałtowny ból, w jaki sposób siedzieć, gdy dłuższe pozostawanie w tej pozycji także nasila objawy, w jaki sposób wstać z łóżka, by nie powodować bólu kręgosłupa itp. Dzięki temu pacjent może dbać o to, by w przyszłości unikać przeciążeń.

3. Działania profilaktyczne

Konieczne są także działania profilaktyczne, które mają uchronić przed ponownym rozwojem bólu. Dlatego po zakończeniu leczenia dalej należy systematycznie wykonywać opanowane wcześniej ćwiczenia, ale znacznie rzadziej (na przykład tylko rano i wieczorem).